Het is bijna vakantie en opeens realiseer je je dat er in de komende vakantieperiode een onderbreking van je therapiesessies zal zijn. Omdat jij met vakantie gaat en misschien wel je therapeut daarna ook nog eens… Schrik! Hoe kun je je hierop voorbereiden?
Door Carolien den Brok – Human Concern
Vakantie van therapie kan best eens even fijn zijn. In plaats van aldoor te werken aan doelen en het zetten van stappen vooruit, is ‘pas op de plaats’ en ‘continueren’ ook wel eens prettig. Bovendien, jezelf deze ruimte eens gunnen, is eigenlijk al een doel op zich. Er schuilt natuurlijk ook een addertje onder het gras: de eetstoornisstem is vaak zo geniepig dat, weet ik ook uit eigen ervaring, je de teugels beter niet kúnt laten vieren. Voor je het weet, krijgt die stem weer meer ruimte, val je terug. Want dat is best een risico juist in die vakantieperiode, aangezien die natuurlijk nou net veel moeilijker is nu er veel structuur wegvalt: geen school, werk of dagbesteding, naastbetrokkenen die normaliter tot steun zijn maar nu letterlijk afwezig zijn, reizen, tijdsverschillen, bivakkeren in een ander klimaat met ander eten en andere gewoonten, met het gezin hutje mutje in een caravan waarin er geen ontkomen meer aan is, noem maar op.
Zie je erg op tegen een onderbreking van je therapie, bespreek dit met je therapeut. Bekijk samen wat passend is in jouw herstelproces. Bijvoorbeeld ondervanging door gesprekken met één van de andere therapeuten of actievere ondersteuning van een naastbetrokkene.
Ik kan legio voorbeelden noemen waar cliënten tegenop kunnen zien. En meestal heel terecht en reëel.
Belangrijk dus om je voor te bereiden:
1) Wat verwacht je? Welke rampen kunnen zich allemaal voordoen (rampdenken mag dit keer: waar kan het allemaal misgaan)?
2) Wat heb je dus nodig ‘voor achter de hand’? Van jezelf, van anderen, aan voorzorgsmaatregelen etc. om dit goed door te komen.
3) Wat ga je dan ook alvast regelen? Wie kan concreet wat betekenen? Wat is verstandig daarover nu alvast aan te kaarten en in gang te zetten?
4) Stel je vragen en uit je zorgen bij je therapeut. Weet dat niks te gek is om te bespreken.
Met de nodige voorbereidingen, voorzorgsmaatregelen en plan b’s (en c’s) achter de hand, blijkt zo’n onderbreking van je behandeling zelfs een herstelbevorderend effect te kunnen hebben. Wellicht heb je jezelf overschat. Was het toch wel handig geweest dat aanbod van een collega-therapeut die kon ondervangen aan te nemen, of tussentijds contact te houden met het thuisfront. Misschien wordt het helder wat je al kunt – misschien wel zonder dat je het vooraf zo had ingeschat. Misschien kun je daadwerkelijk veel meer aan dan je zelf denkt. Wordt het duidelijk wat je nog te leren hebt, waar risico’s en valkuilen liggen. En welke oefeningen je daarin nodig hebt. Zo wordt stapje voor stapje je zelfredzaamheid vergroot en je zelfvertrouwen versterkt. Niks geen ‘pas op de plaats’!
Carolien den Brok
Human Concern
