‘De weg ís het doel’, een mooie uitspraak van Carmen Netten, die ik van haar hoorde. Vaak wordt mij gevraagd: ‘Wat ‘moet’ ik wegen?’ of ‘Wat is voor mij een ‘normaal’ eetpatroon?’. Cliënten hopen dan een kant en klaar, duidelijk antwoord van mij te krijgen. Helaas moet ik ze dan teleurstellen. Maar waarom?
Door: Joke van Scheers, senior diëtist Human Concern
Het antwoord op deze vragen is niet zomaar standaard te geven. Er bestaan geen lijstjes waar deze getallen uit te halen zijn. Gewoon, omdat niet ieder lichaam hetzelfde is, niet iedereen dezelfde aanleg heeft, niet hetzelfde reageert op omstandigheden, niet dezelfde voorgeschiedenis heeft, enzovoort. Daar kunnen (kleine) verschillen in zitten.
Opgelegde regels
En dat kan het lastig maken, zeker als je een eetstoornis hebt. Een van nature bij jou passend gewicht (je zogenaamde ‘setpoint’ gewicht) kan bijvoorbeeld hoger zijn dan het gewicht wat je zou willen hebben, of wat de eetstoornis je vertelt. Dit accepteren is vaak niet eenvoudig. Iets vergelijkbaars geldt ook voor je eetpatroon. Cliënten hoor ik vaak zeggen dat ze echt niet meer weten wat ‘normaal’ is. En dat begrijp ik. De eetstoornis heeft je regels opgelegd rondom voeding. Deze kunnen al heel lang bestaan en erg hardnekkig zijn. Dit mag wel, dit mag niet, de hoeveelheden, het tijdstip waarop je mag eten, de variatie die je mag toepassen… Je bent dan helaas ver weg geraakt van de feeling met wat je lichaam écht nodig heeft en daarnaast ook nog de vrijheid te voelen om te mogen en kunnen genieten van dingen die je lekker vindt.
In gesprek gaan
Daarom heb ik voor de titel ‘De weg is het doel’ gekozen voor deze blog. De weg durven inslaan en ervaren wat je daarbij tegenkomt. Gaan ontdekken waar je lichaam behoefte aan heeft, welke signalen het daarbij afgeeft, de gedachten die je hebt als het gaat om de keuzes die je maakt in eten, ontdekken wat je gewicht hierdoor gaat doen. Bij de voedingsbegeleiding ondersteunen we je hierbij graag. We gaan met je in gesprek over bijvoorbeeld jouw ideeën over je ideale gewicht, over waarom je bepaalde producten niet eet, andere wel, over de porties die je gebruikt, etc. Vaak blijkt dat er (onbewust, door de jaren heen) veel zogenaamde ‘denkfouten’ zijn ontstaan, die mede de eetstoornis in stand houden. Als je bijvoorbeeld bang bent om aan te komen en je hebt je voorgenomen om vanwege die reden nooit meer brood te eten, omdat je daar een ‘broodbuik’ van zou krijgen, blijft deze gedachte bestaan en eet je geen brood. Hierover in gesprek gaan is dan belangrijk. Klopt deze gedachte wel? Waar komt deze vandaan?
Uitleg kan dus helpend zijn: zeker om je weg verder te kunnen vervolgen. Op zoek naar wat jou een gezonde, evenwichtige situatie oplevert. In eten én in lichaamsgewicht.
