Op naar New York!
In augustus en september hebben we op onze website en op onze social mediakanalen Instagram, LinkedIn en Facebook aandacht gevraagd voor de doneeractie van Arthur. Arthurs zus Simone overleed aan anorexia en ter nagedachtenis aan haar loopt hij in november de New York Marathon. Met het lopen van de marathon hoopt hij een zo groot mogelijk bedrag op te kunnen halen voor Human Concern.
Arthur vertelt in deze nieuwste update graag hoe het de laatste weken gegaan is en wat de laatste voorbereidingen zijn op zijn weg naar New York!
“Anderhalf jaar geleden kwam ik op het idee om geld in te zamelen voor meer onderzoek, voorlichting en om betere behandeling mogelijk te maken voor mensen die worstelen met een eetstoornis. Na dit op een borrelavond besproken te hebben met goede vriend Wijnand van der Paauw werd het echt. Hij wilde voor de Hersenstichting geld ophalen, ik voor mijn doel. En ons doel zou dé marathon van New York worden. De kick-off voor dit project zou een halve marathon in Doetinchem (onze geboortestad) zijn. Na dik een jaar training, met de laatste 3 maanden hele serieuze marathon-gerichte trainingen, hebben we het gevoel dat we klaar zijn voor onze strijd in New York. Beide streven we ernaar om de 42.195 meter af te leggen tussen de 3:15h en 3:30h.
Zoals al eerder beschreven is het doel super breed opgepakt en heb ik in De Gelderlander, Linda.nl en op verschillende websites gestaan. Ook heb ik op een veiling mogen vertellen over mijn doel, waarop ik zeer mooie reacties ontving. Hierbij is een deel van het ophaalde geld gedoneerd. Daarnaast staat er komende maand nog een mooie publicatie op de planning: in het november nummer van het Runner’s Magazine Nederland en België zal een artikel komen over hoe sport en eetstoornissen vaak samengaan. Hierin beschrijf ik mijn doel en wat mijn zus Simone is overkomen.
De trainingen zijn afgelopen periode erg goed gegaan. Het was een periode waarin we marathon-specifieker gingen trainen. Dat wil zeggen dat het aantal trainingen per week toenam en de omvang en intensiteit van de trainingen hoger werd. Vaak had ik op een dinsdag een hersteltraining van de zware lange duurloop van de zondag ervoor. Op woensdag kwam de krachttraining aan de beurt voor meer core stabiliteit en vervolgens was er dan op woensdag nog een korte loop van 30 tot 60min op een rustig tempo. De belangrijkste trainingen waren op donderdag/vrijdag en zondag, waarbij donderdag vaak een lange progressieve loop of intervaltraining was. Een progressieve loop wil zeggen dat je bijvoorbeeld per blokje van 4km steeds een beetje harder gaat lopen zodat je het aan het eind echt zwaar hebt; een interval training is een training met korte blokjes van bijvoorbeeld 800m tot 2km op zeer hoge snelheid en daartussen een aantal minuten rustig lopen. Op zondag stond er altijd een lange duurloop op het programma. Hierin zaten dan ook de zogenoemde tempoblokken verwerkt om te wennen aan het wedstrijdtempo. Maar deze trainingen waren ook zeer geschikt om te oefenen met eten en drinken onderweg. Dit doen we door middel van gels en in New York wordt er om de 5km water of sportdrank aangegeven. Het eten is ook een zeer belangrijk aspect bij het energievraagstuk wat de marathon is. Door de week trainden we voor onszelf, gewoonweg omdat het makkelijker was omdat we er beide ook een drukke baan naast hebben. Maar de duurlopen op zondag deden we samen en dan het liefst in heuvelachtig terrein, omdat het marathon parcours van New York vele bruggen kent waarop we ons moeten voorbereiden. We zijn in dit hele traject begeleid door goede vriend en triatleet Benjamin van der Weerdt. Hij heeft ons voorzien van de trainingsschema’s en alle hulp/advies rond de loopsport. Dit alles heeft ertoe geresulteerd dat we beiden het gevoel hebben dat we er helemaal klaar voor zijn en er extreem veel zin in hebben.
Op donderdag 3 november vliegen wij naar de Big Apple. Op vrijdag doen we onze laatste training in het Central Park om het finishgebied te verkennen. Daarna zullen we de “EXPO” bezoeken om ons startnummer op te halen en wat marathon souvenirs te scoren. Op zaterdag hebben we een rustige dag en zullen we wellicht heel even de stad ingaan maar vooral onze benen en energie sparen voor de dag erna. ‘s Avonds eten we een grote bak pasta en zullen vroeg gaan slapen in ons hotel op Time Square vlakbij de finish in het Central Park. Zondag 6 november is D-day en zal de wekker rond 04:30 gaan om vervolgens te ontbijten en de bus te nemen om 05:30 richting het startdorp. Daar worden we gecheckt en moeten dan wachten tot onze wave start om 09:45. In de laatste blog zal ik de rest van de reis beschrijven en kan ik jullie hopelijk melden dat alles goed is verlopen en we erna een groot feest hebben gehad!
Ik kan niet anders dan blijven benadrukken dat het zo ontzettend belangrijk is om onderzoek te doen naar de behandeling en preventie van eetstoornissen. Het doet me goed om te zien dat ik hierin iets heb kunnen betekenen. Doneren kan nog steeds op de website Steunactie.nl. Dus ik wil jullie allemaal een laatste keer vragen om dit bericht zoveel mogelijk te delen in je eigen kringen om zo samen met mij eetstoornissen beter te kunnen gaan begrijpen en behandelen.”
De actie van Arthur in het kort
Eerder dit jaar werden wij benaderd door Arthur. Ter nagedachtenis aan zijn zus, die op 25 jarige leeftijd overleed aan anorexia, loopt hij op 6 november de New York Marathon. Om hem nog meer te motiveren een mooie tijd neer te zetten vraagt hij iedereen te doneren.Het bedrag dat hij ophaalt komt ten goede van Human Concern, ter ondersteuning van onderzoek naar en behandeling van cliënten met eetstoornissen. Simone is niet bij Human Concern behandeld omdat ze ’therapiemoe’ was. Arthur en zijn familie zijn ervan overtuigd dat de behandeling zo goed had gepast omdat deze gericht is op de mens achter de eetstoornis in plaats van uitsluitend op gewichtsregulering.
