Limke Schopman is in behandeling bij Human Concern en was op 12 oktober te zien in het programma Je Zal Het Maar Zijn van BNN samen met haar therapeut Nynke Weidema. De opnames voor het programma zijn gemaakt bij Limke in Twente en op de vestiging van Human Concern in Bilthoven. “Als ik maar één iemand ermee kan helpen of steunen, dan wil ik dat doen. Om duidelijk te maken dat hulp mogelijk is.”
“Vorig jaar november heb ik me aangemeld voor een behandeling voor anorexia/NAO. Ik was heel doelgericht en wilde maar één ding: Be-LeeF!. Ik wilde altijd bezig zijn, eigenlijk om te vluchten voor mezelf. Door Human Concern ben ik toen ‘stilgezet’ en moest ik nog even wachten tot ik mee mocht naar Be-LeeF!. Achteraf was dit goed voor mij. Door te stoppen met rennen, ging ik voelen. In stilte ben ik veel dichter bij mezelf gekomen. Ik kon mijn moeheid en verdriet toelaten door ‘verplicht’ niets te doen. Ik ging inzien dat er onder de eetstoornis van alles zat, waaronder onzekerheid, angst en mijn automatische gedrag om me continue aan te passen aan anderen. Ik was het contact met mezelf verloren en mocht opnieuw van mezelf leren houden.”
“Dat mijn therapeut ervaringsdeskundig is betekent voor mij dat ik haar alles kan vertellen omdat ze me begrijpt en in mijn waarde laat. Doordat de therapeut haar eigen ervaringen deelt, kan ik me identificeren en spiegelen. De kracht van bij een Ervaringsprofessional in behandeling te zijn is voor mij dan ook onbetaalbaar. Als de klik er is met de therapeut dan voel je een zielsverwantschap. De steun is onvoorwaardelijk. Ik weet dat ik altijd kan terugvallen op mijn therapeut en weet dat ze je de juiste handvatten kan geven als ik ergens mee zit.”
“Toen ik werd gevraagd om mee te doen aan het programma Je Zal Het maar Zijn, was mijn eerste reactie: oh maar dat kan ik niet, dat is niet voor mij weggelegd. Maar toen dacht ik: ik ben nieuwsgierig en slim genoeg en het lijkt me enorm leuk!. Ik ben hier de ervaringsdeskundige dus waarom zou het mislukken? Ik ga het doen! Ik vind het niet erg om in de belangstelling te staan en wilde meer openheid. Als ik hulp kan bieden aan iemand die helemaal vast zit in zijn/haar wereld, dan wil ik duidelijk maken dat er hulp mogelijk is. Ik hoop dat ik ermee enig sprankje hoop of liefde kan bieden.”
“Vervolgens was het een diepe overtuiging dat ik dit wilde doen. Ik had er ook helemaal geen moeite mee om op televisie te komen. Het was heel vanzelfsprekend. Na de uitzending van het programma kreeg ik van veel mensen uit mijn omgeving, die al dan niet wisten van mijn ziekte, heel positieve reacties. Ze zeiden vaak: dapper en moedig dat je dit hebt gedaan. Maar echt bijzonder vind ik de reacties van wildvreemden die mij bijvoorbeeld via Facebook opzochten. Een meisje stuurde mij een vriendschapsverzoek. Ik stuurde haar een bericht met de vraag wat de motivatie was om mij toe te voegen. Ze herkende zich in mijn verhaal en ze vond het zo mooi om te zien over de therapie met beweging. Ze ging hulp zoeken en heeft zich nu aangemeld voor een behandeling. Daar kreeg ik echt energie van! Het schept een band door te weten dat je door hetzelfde heen gaat.”
“Be-LeeF! heeft veel betekent voor mij. Van een hele veilige wereld met m’n eetstoornis – wat een onhoudbare veilige wereld was – waarin ik mezelf staande hield door alles te moeten beheersen en bewijzen, waarin ik alle ballen in de lucht moest houden, heb ik door Be-LeeF! de stap gemaakt naar de echte wereld. Nu merk ik dat ik steeds meer één ben met mezelf. Er zitten dagen tussen dat ik me goed voel, maar ook dagen dat ik me minder voel. Wat ook hoort bij LEVEN denk ik… Met mijn eetstoornis luisterde ik totaal niet naar mijn lichaam. Ik maak nu vaker de verbinding tussen mijn hoofd en mijn hart. Limke wordt groter, de eetstoornis wordt kleiner. Mijn perfectionisme en de drang om te moeten presteren zijn door de eetstoornis uitvergroot. Ze zijn nu nog wel een onderdeel van mij maar niet meer op een negatieve manier. Het is meer gedoseerd en in balans. De functies van mijn eetstoornis kan ik nu voeden met mijn eigen kwaliteiten.”
“In één van de brochures van Human Concern staat een quote van oprichter Carmen Netten. ‘Er was een moment waarop ik koos niet meer ziek te willen zijn. Vanaf dat punt was er geen weg meer terug….’ Deze quote hangt op mijn koelkast en is voor mij een hoeksteen. Ik put hier kracht uit. Carmen is voor mij het levende bewijs dat je kunt genezen van een eetstoornis. Ooit zat ik in de wachtkamer bij Human Concern en las ik een interview met Carmen in de JAN. Toen dacht ik: hier word ik begrepen, ik kan alles loslaten, ik word gezien! Ik kon me identificeren met het verhaal van Carmen, ook hoe het bij haar ontstaan was. Eindelijk voelde ik me begrepen. Dat ik bij Human Concern in behandeling ben, opgericht door Carmen die zelf is hersteld (net als alle andere ervaringsprofessionals die er werken), doet mij nog steeds geloven dat ik volledig kan herstellen”.
Bekijk de uitzending met Limke in Je Zal Het maar Zijn terug via Uitzendinggemist.nl.
