Jeremy: ‘Als partner kun je echt bijdragen aan het herstel’
Ze ontmoetten elkaar op salsa-les. Ze dansten samen, kletsten wat en gingen een keer een ijsje eten. Na drie weken vroeg hij haar ‘op date’. Die avond deelden ze alles wat belangrijk is om van elkaar te weten. En hiermee deed ook de eetstoornis haar intrede in het leven van Jeremy Vliegendthart (27).
Kort ervoor was Desie (20) ontslagen uit een GGZ-kliniek, omdat ze niet de vereiste 1.5 kilo was aangekomen gedurende het weekend. Daar stond ze dan, met haar eetstoornis, die haar leven al zo’n twee jaar dicteerde. Zonder begeleiding of nazorg. Ze keerde terug in het gezin, maar had geen kracht om naar school te gaan of te werken. Alleen een uurtje dansles per week stond op haar programma.
Desie zag een relatie overigens in eerste instantie totaal niet zitten – ‘alsof zij relatiewaardig was’ – maar hij zette door. Nam haar mee op sleeptouw, liet haar de leuke dingen van het leven zien én luisterde naar haar. In mei 2013 kregen ze verkering en vlak erna startte ze haar behandeling bij Human Concern. Een mede-cliënt had haar op het bestaan van dit centrum voor eetstoornissen gewezen. Eén blik op de website en Desie wist genoeg: samen met haar moeder vulde ze het inschrijfformulier in. Dat Human Concern met Ervaringsprofessionals® werkte, wekte vertrouwen en eenmaal in Amsterdam voor de intake was ze meteen op haar gemak door de warme sfeer, de huiselijke inrichting en de menselijkheid van de therapeuten.
Be-LeeF!
Al in augustus vertrok ze naar Portugal voor het klinische boost-programma Be-LeeF!. Ze vroeg Jeremy of hij een rol wilde krijgen in haar herstel door mee te werken aan systeemtherapie. Human Concern betrekt de thuisblijvende ouders en partners van Be-LeeF!-cliënten volledig bij de behandeling. Ze had het ook begrepen als hij nee had gezegd. Hoe lang kenden ze elkaar immers? Maar aan de andere kant voelde Jeremy al zo vertrouwd. Hij zei ‘ja’. En bezocht vier ouder/partnerbijeenkomsten met zijn kersverse schoonouders onder leiding van systeemtherapeut Simone Lenssen. Hier begon hij de eetstoornis te begrijpen.
“Het is zoveel meer dan een gezond gewicht krijgen, het is minstens zo belangrijk om mentaal gezond te worden. Bij Desies ouders en andere naasten ontdekte ik hoezeer de eetstoornis hun gezinnen had bepaald en ontwricht. Hoe machteloos zij zich hadden gevoeld. Dit gevoel deelde ik niet, ook omdat wij niet samenwoonden en ik haar grillen rond eten en etenstijd niet meemaakte. Als we uiteten gingen, zat ik soms met de eetstoornis aan tafel maar steeds vaker ook met Desie. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik een speciale band heb gekregen met mijn schoonouders. Voor hen was het echt met de billen bloot en kwamen er veel emoties vrij.”
Brief over functie eetstoornis
“Elke zaterdag hadden Desie en ik contact via Skype, vaak over koetjes en kalfjes. Soms lastig, hoor, want ik wilde graag weten wat er met haar gebeurde in Portugal. Ook hierover kon ik praten met de HC-mensen, waardoor ik het makkelijk kon accepteren. Daarnaast schreef Desie haar ouders en mij een brief, waarin ze vertelde wat haar het meeste pijn deed en wat ze graag anders wilde zien. Op onze beurt deden wij hetzelfde. Ik schreef haar hoe blij ik met haar was, hoe mooi ik haar vond. En dat ik hoopte dat zij het gevoel zou krijgen er te mogen zijn. Dat ze tegen zichzelf kan zeggen, wanneer ze in de spiegel kijkt: ik houd van je. Van dit laatste maakte ik overigens echt een ding, want na thuiskomst heb ik haar vaak voor de spiegel gezet en haar uitgedaagd dit te doen.”
“Haar brief aan mij vertelde waarom ze steeds terugviel op haar eetstoornis. Het bood haar veiligheid, rust en bovenal de mogelijkheid om niet meer te hoeven voelen. Zo kon ze zich afsluiten voor haar onzekerheid en pijn.” Desie vult aan: “En ik droeg hiervan nogal wat met me mee. Ik voelde me snel boos en afgewezen, kon kritiek – hoe opbouwend ook- niet verdragen. Ik ervoer mezelf als niet goed genoeg, als anderen dit ook nog bevestigden… Bovenal vond ik dat ik geen geluk verdiende.”
Jeremy: “In de brief vertelde ze ook dat ze gepest was op school en hoe moeilijk ze de relatie met haar moeder soms vond. Bij terugkomst in Nederland heeft ze onder begeleiding een goed gesprek gevoerd met haar ouders. Ook thuis hebben we geregeld met z’n allen om tafel gezeten als de lucht geklaard moest worden. Desie kwam stukken vrolijker en krachtiger terug uit Portugal, maar na zo’n week of zes bekende ze weer gebraakt te hebben. Al hoort terugval bij herstel, toch beleefde ik het als een stap achteruit. ‘Het is kiezen of delen’, heb ik toen gezegd. ‘Of je gaat met mij verder, of met de eetstoornis’. Bij de ouder/partnergroep in Amsterdam had ik geleerd hoe we ons het beste konden opstellen. En dit mocht in de meeste gevallen best iets harder zijn. Bij dezen dus. Daarna is het gelukkig niet meer voorgekomen.”
Vrijheid
Na Be-LeeF! is Desie nog een jaar in behandeling geweest. Ze vervolgde haar opleiding Vormgeving & Productdesign en brak deze weer af, ook al was ze inmiddels gevorderd tot het derde jaar. “Doordat ik beter naar mijn gevoel kon luisteren, werd ik me bewust van mijn afkeer tegen deze opleiding. Ik stopte en ben in een lunchroom gaan werken als kok. Ik had altijd al plezier in koken, en na het heerlijke eten dat in Portugal bereid werd al helemaal. Afgelopen zomer koos ik een nieuwe studierichting: Wellness & Lifestyle en deze volg ik met plezier.”
Terug naar Portugal
Door Be-LeeF! heeft Desie haar hart verloren aan Portugal. Ze kon dan ook niet wachten om dit land en de kliniek van Human Concern aan Jeremy te laten zien. In de zomer van 2014 reisden ze die kant op. Een middag lang waren ze te gast in ‘Quinta da Colina’. Jeremy: “Ik kan geen woorden vinden die uitdrukken hoe mooi ik deze plek vond en welk gevoel deze me gaf. Het is een ontzettend fijne locatie om te werken aan je gezondheid.”
“Toen ik Desie ontmoette, was ze voor 75% de eetstoornis, nu is ze zichzelf. Ze had altijd wel een lach op haar gezicht, maar deze was niet echt. Nu wel. Van iemand die er niet wilde zijn, is ze geworden tot een meisje dat van het leven geniet. Zoek daarom hulp als je een eetstoornis hebt of als je naaste een eetstoornis heeft. Dit zou ik wel van de daken willen schreeuwen. Als partner kun je bovendien echt bijdragen aan het herstel als je hierin goed begeleid wordt.”
Het leven mag er dan voor Desie en Jeremy heel anders uitzien, één ding is hetzelfde gebleven: samen dansen zij met nog altijd veel plezier de salsa…
Human Concern betrekt het systeem bij de de behandeling en biedt daarnaast de Betrokkenen Groep: bijeenkomsten waarin u herkenning, begrip en steun bij andere deelnemers vindt.
