Onze Specialisten

Mijn naam is Ravian Veenstra, sinds september 2014 werkzaam als regiebehandelaar bij Human Concern. Van origine gespecialiseerd in kind en jeugd vanwege mijn interesse in vroegkinderlijke ontwikkeling en later mijn belangstelling voor de gehechtheidsrelatie tussen ouder en kind en de systemische dynamiek.
Ik ben bij Human Concern komen werken vanwege de visie op zorg, of hoe zorg/behandeling gegeven zou moeten worden. Mijn eerdere kennis en ervaring kan ik dan ook heel goed toepassen in de zoektocht op weg naar een duurzaam herstel samen met cliënten en medebehandelaren waarin ik zelf tegelijkertijd ook kan en mag leren.

Olivia is Arts bij Human Concern.

Arjen is Arts bij Human Concern.

Mijn naam is Melissa Kampman en ik werk bij Human Concern op locatie Amsterdam als arts. In 2018 heb ik mijn opleiding Geneeskunde aan de Universiteit van Leiden afgerond. Gedurende mijn opleiding wekte zowel de somatiek als de psychiatrie mijn belangstelling. Deze twee aspecten vond ik in combinatie terug bij Human Concern. En hoewel ik zelf geen eetstoornis heb gehad, denk ik dat een behandeling op maat waarbij het onderliggende probleem uitgediept wordt en je ervaringen met elkaar deelt, de meest effectieve behandeling voor de lange termijn is. Dat is waarom werken bij Human Concern mij ook aanspreekt. Als somatisch arts hoop ik samen met jou en de rest van het behandelteam toe te werken naar herstel en je lichamelijke gezondheid te waarborgen.

Fransje is Arts en werkt sinds oktober 2019 bij Human Concern.

Cindy is Arts bij Human Concern.

Magda is Arts bij Human Concern.

Ik ben Corien Boers en werk als systeemtherapeut bij Human Concern. In mijn werk ontmoet ik gezinnen in hun kracht en kwetsbaarheid, zoals ze ook mij daarin zullen ontmoeten. Hierin gezamenlijk sparren, uitdagen, doorzetten en de kracht vergroten, maakt elk gesprek boeiend en mijn vak het mooiste dat ik kan bedenken.

Ik ben Jojanneke Hamming. Ik werk als Systeemtherapeut bij Human Concern. Ik ben opgeleid tot creatief beeldend therapeut, contextueel hulpverlener en gezins- en relatietherapeut.
Als kunstenaarsdochter leerde ik dat spelen en zelf vormgeven belangrijke manieren zijn om me tot het leven te verhouden. Het was dan ook niet meer dan logisch dat ik als creatief therapeut aan de slag ging op verschillende GGZ-afdelingen voor mensen met persoonlijkheidsproblematiek. Mijn cliënten hebben mij veel geleerd, zowel door me af en toe stevig de wind van voren te geven, als door mij hun vertrouwen te schenken. Zij leerden mij dat ontwikkeling in therapie gaat over het aanboren van je eigen kracht. Vanuit dat vertrekpunt is niemand gelijk en kent ieder mens en elke ontwikkeling zijn eigen uitdagingen. Tot zover paste de ontwikkeling die ik als therapeut doormaakte heel goed in mijn eigen socialisatie. Mijn ouders hadden zich losgemaakt van een systeem waarin zij zich beklemd voelden. Vanuit die ervaring leerden zij mij het belang van vrijheid en persoonlijke ontwikkeling. Opa’s, oma’s, tantes en ooms; ze waren ver weg en ze leken nauwelijks van betekenis. Ik vond dat heel normaal, het leven draaide om persoonlijke groei en eigenheid. Pas tijdens mijn opleiding tot contextueel hulpverlener ging ik vragen stellen aan mijn ouders over hun ouders en over hun broers en zussen. Voor het eerst kon ik de gevoelens van eenzaamheid en gemis, die ik regelmatig ervoer, plaatsen. Door de vanzelfsprekendheid waarmee de families van mijn ouders op afstand waren, had ik me niet gerealiseerd hoe groot de impact was van hun afwezigheid op zowel mijn ouders als op mij. Het verraste me hoe fijn het voelde om onderdeel te zijn van een familieverhaal. Die ervaring maakte dat ik mijn cliënten ging zien als onderdeel van een groter geheel.
Door hoe ik zelf ben opgevoed, heb ik lange tijd gedacht dat familie iets was waarvan je je los moest maken om je vrij te kunnen voelen. Maar dat hoeft niet zo te zijn. Ik heb gemerkt dat juist het aangaan van de verbinding me meer vrij maakt. Want doordat ik die verbondenheid en ook de verantwoordelijkheid die dat met zich meebracht meer ging ervaren, werd bij mij het besef groter van de verantwoordelijkheid die ik had om goed voor mezelf te zorgen. Door me te verbinden word ik meer mezelf en door mezelf te zijn kunnen anderen zich met mij verbinden. Die ervaring is de basis van het werk wat ik doe met cliënten en hun naastbetrokkenen. Cliënten en hun naasten komen bij mij, omdat er iets is waarover zij zich zorgen maken en zich machteloos voelen. Ik help mensen om weer naar zichzelf en elkaar te luisteren, want dat is iets wat onder de druk van de zorgen die er zijn, vaak niet meer lukt. Via dat luisteren en je gehoord voelen, kan het vertrouwen zich herstellen. Het is mijn ervaring dat niet alleen de overeenkomsten, maar juist ook het inzicht in de verschillen maakt dat mensen nader tot elkaar komen. Het doel is dat mensen zich weer competent en krachtig genoeg gaan voelen om problemen het hoofd te bieden.

Als Regiebehandelaar ben ik eindverantwoordelijk voor de hulpverlening die wij jou als cliënt bieden. Van oorsprong ben ik orthopedagoog/GZ-psycholoog en heb ik ruim 22 jaar als behandelcoördinator voor 2-21 jarige kinderen/jongeren gewerkt die door doofheid/slechthorendheid of een taalstoornis een ernstig communicatieprobleem hebben. Een mooie populatie kinderen en jongeren die met hun beperkingen in communicatie tóch altijd op hun manier proberen te laten zien wie ze zijn en waar ze behoefte aan hebben. Samen met andere professionals puzzelen naar de betekenis van de boodschap van ieder kind of jongere, heb ik altijd met veel plezier en overtuiging gedaan. Ik zie hier een parallel met eetstoornissen: een eetstoornis is ook een ‘verpakking’ van jouw boodschap. Samen met (Ervarings)professionals én in verbinding met jou zoeken naar wat de eetstoornis over jou zegt en wat je eigenlijk zou willen, zie ik als een belangrijk stuk werk dat bijdraagt aan jouw herstel. Op zoek naar wie je bent, met oog voor jouw kwetsbaarheden én het verder versterken van je krachten. Graag leer ik je kennen!

Mijn naam is Marloes de Boer, ik ben orthopedagoog en GZ-psycholoog en ik werk sinds november 2019 voor Human Concern. Voor mij een ommezwaai in mijn loopbaan omdat ik tot dit moment gewerkt heb met kinderen en jeugdigen (0-21 jaar) en hun ouders. Ik heb hierin diverse settings gezien (van justitieel tot een medisch kinderdagverblijf) en heb me de laatste jaren vooral ontwikkeld als traumatherapeut.

Bij Human Concern ben ik Regiebehandelaar. Dit betekent dat ik wat meer op afstand de behandelprocessen van cliënten volg en hierin meedenk. Ik verwacht dat de ervaring die ik heb opgedaan met kinderen me goed van pas komt binnen Human Concern omdat problemen die ernstig belemmerend zijn in je latere leven toch vaak een voedingsbodem hebben gehad in je jeugd. Ik vind het dan ook een grote uitdaging en meer nog een dankbare ‘taak’ dat we als behandelteam mogen proberen samen met cliënten te kijken naar wat zij nu wérkelijk nodig hebben om te kunnen komen tot de groei die ze zelf zo graag willen doormaken. In mijn ideale wereld ervaart iedereen dat hij of zij ok is zoals hij is, mooi met alles erop en eraan. Als je dit werkelijk kunt ervaren geeft het je alle ruimte om te kunnen zijn wie je bent en op die manier ben je waardevol, wij allen op onze eigen manier. En dat gun ik iedereen.

Je bent zo mooi anders dan ik
Natuurlijk niet meer of minder maar
Zo mooi anders
Ik zou je nooit anders dan anders willen
(Hans Andreus)

Mijn naam is Joke van Scheers en ik ben Coördinator Voedingsbegeleiding bij Human Concern. In 1975 heb ik de vierjarige HBO opleiding Voeding en Diëtetiek afgerond. Sinds die tijd ben ik werkzaam als diëtiste, de eerste jaren in een ziekenhuis. Van 1988 tot 2014 heb ik een eigen praktijk gehad: de laatste 25-30 jaar ben ik me steeds meer gaan specialiseren in eetstoornissen. Ik ben geen ervaringsdeskundige, maar door mijn jarenlange ervaring denk ik me goed te kunnen verplaatsten in mensen met een eetstoornis. En dat wil ik graag inzetten binnen Human Concern; binnen deze unieke organisatie en natuurlijk voor jou.

De titel ‘diëtist’ is wettelijk beschermd. Misschien is het woord ‘diëtiste’ wel wat misleidend, maar zo is het nu eenmaal in de wet omschreven. Ook het woord ‘dieet’ heeft een vervelende bijsmaak voor veel mensen. En ook voor mij. Want waar gaat het om? Niet om wat je allemaal wel of niet zou mogen- of moeten eten. In evenwicht zijn, je gezond voelen en zijn, kunnen genieten: ook van het eten en dat op een prettige manier. Daar ligt voor mij de focus. Wil je meer weten over de voedingsbegeleiding binnen Human Concern: lees dan verder op onze site. Ik zoek graag samen met jou naar een voeding op maat, zorg voor persoonlijke aandacht en begeleiding, beantwoord graag al je vragen over eten, gewicht, stofwisseling, lichaamsgewicht en meer.

Naast de begeleiding van cliënten houd ik me als coördinator voedingsbegeleiding ook bezig met een kwaliteitsbewaking op mijn vakgebied, ben ik betrokken bij het ontwikkelen van nieuw aanbod binnen de voedingsbegeleiding en verzorg ik scholing. Heel inspirerend om dingen te mogen vorm geven: natuurlijk altijd in nauwe samenwerking met de therapeuten, productmanagers en andere medewerkers van Human Concern. Zo krijg ik nog meer de kans mijn steentje bij te dragen aan de kwaliteit van deze organisatie!

Ik ben Esther en ben geboren in 1985. Gefascineerd ben ik van de psychologie van het eetgedrag. Al sinds mijn tienerjaren was mijn wens en doel te werken met mensen met een eetstoornis. Om dit te verwezenlijken startte ik met de studie psychologie (UvT), maar na twee jaar besloot ik de weg van de studie voeding en diëtetiek (HAN) in te slaan om mijn kennis over voeding en eetgedrag te vergroten. Ik heb vijf jaar gewerkt bij een obesitas kliniek. Ik behandelde en begeleidde cliënten met obesitas en bijbehorende, vaak ernstige, eetproblematiek. Heel mooi vind ik het mensen te begeleiden in de zoektocht naar rust, tevredenheid en vertrouwen in eigen kunnen en het verkrijgen en handhaven van een gezond eetgedrag. Hierbij zijn gezonde gedachten over eten en luisteren naar signalen van het lichaam de basis.

In mijn tienerjaren had ik er veel last van dat ik mijn emoties niet goed kon uiten. Ik voelde faalangst en perfectionisme, ik voelde me vaak niet goed of niet leuk genoeg en wrong me in bochten het anderen naar de zin te maken. Ook had ik het gevoel dat ik er alleen voor stond, omdat ik me niet goed durfde te uiten uit angst voor afwijzing. Ik had eetbuien om de druk, stress en onzekerheid die ik constant voelde af te laten vloeien. Toen ik ongeveer tien kilo aan was gekomen besloot ik af te gaan vallen. De eerste periode was dat door crash diëten te volgen, me aan te melden bij de Weight Watchers en ook door in behandeling te gaan bij een diëtist. Na verloop van tijd kon ik de diëten niet meer volhouden door grotere eetdrang vanwege het verdriet en de onmacht rondom het overlijden van mijn vader. Ik besloot mijn eigen weg te gaan: ik verviel in de cirkel van eetbuien en allerlei vormen van compenseren, afgewisseld met perioden dat ik normaal at en ik me ‘genezen’ voelde. Ik ben ambulant begeleid door een psycholoog en diëtist van een GGZ. Eigenlijk was ik toen nog helemaal niet toe aan behandeling, maar ik heb wel geleerd waar de eetstoornis vandaan kwam en me te uiten. Een tijd na de behandeling is het echte herstel pas begonnen. Ik was er klaar voor omdat ik veel last kreeg van mijn gedrag en besefte hoe weinig ik genoot van de dingen die ik deed. Ik heb andere vormen van emotie regulatie ontdekt, waar ik veel meer steun uit haalde dan uit eten, niet-eten of extreem sporten. Ik ben gestopt met ‘moeten’ en begonnen met ‘willen’. Steeds meer gaan accepteren wie ik was, zonder steeds mijn ‘mindere eigenschappen’ te moeten aanpassen. Ik heb veel geschreven, veel gepraat en ik heb veel rust en energie uit de natuur gehaald. Tegenwoordig, als ik druk en stress ervaar, praat ik er uitgebreid over en ga ik met mijn paard de natuur in. Ik geniet van eten, maar zie het niet meer als steun of uitlaatklep.

Graag help ik je in te spelen op de signalen van je lichaam, gedachten over voeding te verlichten, te zoeken welke behoeften je nu echt hebt en te ontdekken welk eetpatroon bij jou past. Durf te ervaren en te leren.

Ik ben Diana Eijpe en werk als diëtist op locatie Amsterdam bij Human Concern. Liever zeg ik dat ik de voedingsbegeleiding doe bij Human Concern. Vanaf mijn opleiding diëtetiek heb ik 23 jaar binnen de GGZ gewerkt waarbij ik ook cliënten met eetstoornissen heb begeleid. Tijdens de eerste jaren van mijn werk was er een eetstoorniskliniek op het terrein. Na de GGZ heb ik bij de obesitaskliniek gewerkt waarbij ik tot de ontdekking kwam dat ik groepsbegeleiding erg leuk vind om te doen. De laatste zes jaar heb ik in een academisch ziekenhuis gewerkt met patiënten met diabetes. Daarbij speelt eten een grote rol en komen ook eetstoornissen voor.

Ik heb zelf geen eetstoornis gehad waarvoor ik ben behandeld maar heb wel een vreemde relatie met eten gehad, zo heb ik een hele tijd heel weinig gegeten tijdens mijn tijd op de middelbare school. In de periode van op mezelf wonen heb ik last gehad van eetbuien. Tijdens mijn periode van zelfontwikkeling heb ik mijn werkelijke behoeftes kunnen ontdekken en heb geleerd meer vanuit mijn gevoel te leven en niet alleen vanuit mijn hoofd.

De visie van Human Concern spreekt mij aan en ik vind het fijn dat ik ondersteunend aan het proces van persoonlijke ontwikkeling mag werken. Cliënten leren wat een normaal en gezond eetpatroon is waarin ruimte is voor variatie, smaak etc. Kortom dat eten geen gedoe hoeft te zijn maar er gewoon bij hoort en lekker mag zijn.

Mijn naam is Wendela van Aalst en ik ben in 2002 afgestudeerd aan de opleiding Voeding & Diëtetiek van de Haagse Hogeschool. Als Voedingsbegeleider heb ik in verschillende settings gewerkt met mensen met een eetstoornis zoals in een eetstoornissenkliniek, obesitaskliniek, de thuiszorg en in mijn eigen praktijk. Ook heb ik als puber geworsteld met eten.

Bij beide ervaringen ben ik me er sterk van doordrongen dat intrinsieke motivatie een grote bijdrage levert aan het herstel. Ik vind motivatie en eetgedrag zeer interessant. Daarom heb ik diverse scholingen gevolgd in motivatie (zoals Motivational Interviewing), gedragsverandering, eetgedrag en Toegepaste Psychologie gestudeerd.

Als Voedingsbegeleider zal ik regelmatig je motivatie bespreken om je interne vuurtje (dat soms nog maar een rookpluimpje is) brandend te houden en groter te maken zodat het contact met je gezonde deel steeds sterker wordt. Zodat je, hoe eng en moeilijk ook, stappen maakt in je herstel door middel van uitbreiding/ aanpassing van je eetpatroon en te leren luisteren en te gaan vertrouwen op lichaamssignalen zoals honger en verzadiging. Ook zal ik met je onderzoeken wat je belemmeringen hierin nog zijn en wat daarvoor nodig is om deze kleiner te maken.

Mijn werkwijze kenmerkt zich in: betrokkenheid, gelijkwaardigheid, vertrouwen, samenwerken, openheid en eerlijkheid, kritische vragen, concrete afspraken, motivatie.

Ik vind het mooi om, samen met de andere disciplines van Human Concern, een bijdrage te kunnen leveren aan een gelukkiger, gezonder en vrijer leven. In balans met je eten, lichaam en met jezelf. Vrij van de eetstoornis, vrij om je dromen waar te maken welke door de eetstoornis werden belemmerd.

Ik ben Simone Lenssen en sinds 1 juli 2014 heb ik de reguliere jeugd-GGZ vaarwel gezegd. Ik heb daar vanaf 1992 met heel mijn hart gewerkt en er mijn sporen verdiend als orthopedagoog, kinder- en jeugdpsychotherapeut, klinisch psycholoog en gezinstherapeut. Ik heb in die hoedanigheid met heel veel verschillende kinderen en jongeren en hun ouders een eindje mee kunnen en mogen lopen waarvoor ik hen zeer dankbaar ben. Ze hebben mij het vak geleerd. Ik heb zelf nooit een eetstoornis gehad, maar draag uiteraard wel als mens mijn bagage bij me. Mijn expertise en (des)kundigheid als vakvrouw steeds meer gaan koppelen aan mijn bagage als mens en daarin nog rijker in mijn vak gaan staan dan ik tot nu toe heb gestaan, dáárin ligt voor mij de uitdaging in mijn werken bij Human Concern. En geloof me. Ik leer dagelijks in mijn werken bij Human Concern als het gaat om dit groeiproces, niet alleen van de cliënten maar ook van mijn collega's. En niet alleen van mijn collega-therapeuten maar ook van de andere medewerkers in de organisatie die Human Concern inmiddels geworden is als professionele instelling. Bij Human Concern ben ik vooral systeemtherapeut en ligt mijn focus op het optimaal bewerken van relaties van cliënten met een eetstoornis met mensen die hen dierbaar zijn, ten behoeve van duurzaam herstel. Hierbij ga ik ervan uit dat elke relatie en dus ook die tussen mensen die dierbaar voor elkaar zijn kwetsbare en krachtige kanten heeft. Die krachten en kwetsbaarheden zijn dan ook aanwezig daar waar een eetstoornis bestaat. Voor de naastbetrokkenen van cliënten is het meestal een enorme uitdaging om te kijken naar de eigen kwetsbare en krachtige kanten. Ook is het niet altijd gemakkelijk naar de functie te kijken van de eetstoornis in die krachten en kwetsbaarheden van de verbinding met de naastbetrokkene met de eetstoornis. Mijn uitdaging bestaat in het gezamenlijk exploreren van die onderlinge verbindingen in hun krachten en kwetsbaarheden. Daar waar dat lukt geeft dit in een relatie met een naastbetrokkene een sterke toegevoegde waarde voor een ieders ontwikkeling en een positieve en krachtig impuls aan de onderlinge verbindingen. Dit heeft vervolgens weer een grote toegevoegde waarde voor degene die dan beter duurzaam kan genezen van een eetstoornis.

Mijn naam is Jacqueline en ik ben sinds 2015 werkzaam als Systeemtherapeut binnen Human Concern. Hiervoor heb ik vele jaren met plezier gewerkt binnen de jeugdbescherming en de verslavingspsychiatrie.
Binnen de reguliere GGZ is er veel veranderd. Dit heeft gemaakt dat ik op zoek ben gegaan naar een werkplek die past bij de manier waarop ik graag in contact wil zijn met de mensen om mij heen. Dit vond ik en vind ik nog steeds binnen Human Concern.

Ik hoop binnen mijn werk, vanuit gelijkwaardigheid, respect en betrokkenheid, een bijdrage te kunnen leveren aan de zoektocht van cliënten om te herstellen, samen met de mensen die er voor hen toe doen. De eetstoornis is vaak op onbewust niveau een oplossing geweest voor de problemen die iemand heeft ervaren. Het is een puzzel om samen met de cliënt en zijn of haar systeem te onderzoeken wat de onderliggende problematiek is en welke functies de eetstoornis heeft. Samen kijken we welke patronen de eetstoornis in stand houden en welke (nieuwe) patronen juist helpend en ondersteunend kunnen zijn. Hierbij is het belangrijk om te zoeken naar de kracht in zowel de cliënt als in het systeem.

Ik geloof in de visie dat je kunt herstellen van de eetstoornis. Ik vind het bijzonder dat ik in dit proces een stukje mee mag lopen om samen te zoeken naar de puzzelstukjes en sleutels die leiden tot herstel.

Mijn naam is Patricia van Buuren en ik werk als diëtist bij Human Concern in Amsterdam. Tot 2014 was ik in de eerste lijn werkzaam met als specialisatie het begeleiden van jongeren met eetstoornissen waarbij ik nauw samenwerkte met de GGZ en het ziekenhuis. Sinds vorig jaar werk ik als diëtist bij Novarum en heb ik nog meer gemerkt hoe ingrijpend een eetstoornis kan zijn in iemands leven en dat van zijn omgeving. Ik heb zelf geen eetstoornis gehad maar heb als tiener wel een vreemde omgang met eten gehad. De opgedane kennis, mijn werkervaringen en persoonlijke ervaringen wil ik dan ook graag delen tijdens de voedingsbegeleiding. Mijn insteek is om met jou te kijken hoe je haalbare stappen kunt zetten in het opbouwen van een gezond voedingspatroon wat bij jou past.

Ik ben Doreen Attu, psychiater, werkzaam bij Human Concern Amsterdam. Mijn opleiding Geneeskunde heb ik afgerond in 2005, waarna ik mij heb gespecialiseerd tot psychiater. Een prachtig vak waarbij de mens in zijn totaliteit wordt gezien, waarin er echt contact is en mensen zonder angst voor veroordeling kunnen spreken over alle facetten van hun leven, met name over moeilijke, pijnlijke en ingrijpende ervaringen. Zo maakte ik kennis met het vak psychiatrie als co-assistent gedurende mijn opleiding tot arts en zo wil ik mijn vak uitoefenen.

Na een periode in een land te hebben gewerkt met weinig professionals en waar weinig middelen ter beschikking stonden heb ik geleerd dat, ongeacht het onderliggend lijden, het contact één van de belangrijkste middelen is dat je als psychiater/hulpverlener hebt. Helaas is er, als gevolg van de bezuinigingen, binnen de GGZ weinig overeind gebleven van dit gedachtegoed. Keer op keer werd ik geconfronteerd met productie draaien en weinig tijd voor contact en verdieping met als gevolg een voor mij teleurstellend resultaat en weinig voldoening in mijn vak. Ik heb ervoor gekozen om bij Human Concern te werken, omdat Human Concern naar mijn idee wel oog heeft voor het belang van goed contact en juist vanuit dat contact zijn behandelingen inzet. Een visie waarin ik mij helemaal kan vinden.