Maar toch… als je verder kijkt, gaat de eetstoornis niet over eten en dun of dik zijn.
Het zegt iets over de manier waarop je omgaat met jezelf, met anderen en met de wereld om je heen. Het heeft te maken met een negatief zelfbeeld en lichaamsbeeld. Met angst om te leven, angst om zichtbaar te zijn, plek en ruimte in deze wereld in te nemen, met angst om verantwoordelijkheid te nemen. Met te weinig zelfvertrouwen en te weinig eigenwaarde. Met hoge eisen stellen aan jezelf en anderen. Met behoefte hebben aan houvast en controle, die je vervolgens in het eten zoekt. Een eetstoornis heeft ook te maken met niet zeggen wat je denkt, en niet doen wat je wilt. Of misschien niet eens weten wat je vindt en voelt. Onder de oppervlakte spelen gevoelens van onzekerheid, angst, schaamte, schuld en eenzaamheid.
Er is geen eenduidige oorzaak aan te wijzen voor het ontwikkelen van een eetstoornis. Het gaat om een combinatie van erfelijke, karakteristieke, psychologische, biologische of lichamelijke, opvoedkundige, familiaire en sociaal-culturele factoren. Vaak is het zo dat bij een sluimerende gevoeligheid voor het ontwikkelen van een eetstoornis één of meerdere (on)bewuste gebeurtenissen de laatste druppel kunnen zijn. Denk bijvoorbeeld aan het uit raken van een relatie, gepest worden op school, het overlijden van een voor jou belangrijke persoon, een verkeerde opmerking van iemand, het scheiden van je ouders, seksueel misbruik of ziektes.
Een eetstoornis begrijpen
Een eetstoornis kan je volledig beheersen en belemmert je om werkelijk jezelf te zijn. Het is een complexe, psychische ziekte die maar door weinigen écht begrepen wordt. Soms niet eens door de persoon zelf, laat staan door de buitenwereld. Want wie kan de obsessieve, gevaarlijke en manipulatieve manier van omgaan met eten en gewicht verklaren of aannemelijk maken? In de gedachtewereld van de (bezorgde) buitenstaander zijn er geen plausibele redenen te bedenken om je leven op het spel zetten. Het is gewoonweg lastig om je in te leven in de beweegredenen van iemand met een eetstoornis.
De werkelijke oplossing zit ‘m niet in ‘gewoon’ eten of een ‘normaal’ gewicht. Duurzaam herstel gaat over anders leren kijken naar jezelf, vanuit een positievere blik. Zo sla je de weg in (van vallen en weer opstaan) naar meer zelfvertrouwen en eigenwaarde. Hierdoor heb je het (niet-)eten niet meer nodig om te kunnen omgaan met jezelf, je omgeving en het leven. Wij geloven in jouw kracht en eigen-wijsheid waarmee jij zelf de belangrijke sleutel in handen hebt om op weg te gaan naar herstel.