De Petra die mensen nu te zien krijgen, is de echte

echt strakker dan gisteren? Drie jaar geleden beheersten dit soort gedachten haar dagen, en als het tegenzat haar nachten. Op een gegeven moment betrapte ze zichzelf erop dat ze haar vriend met wie ze een latrelatie heeft, aan het wegkijken was, zodat zij eindelijk kon braken. Of dat ze haar dochtertje om die reden snel op bed legde.

Als het maar beheersbaar wordt, dacht ik

“Die gekmakende dwang… De eetstoornis overheerste me. Van buiten was ik voor iedereen de snelle, stevige, energieke, gezellige en extraverte Petra, maar van binnen voelde ik me een klein meisje dat er niet toe deed. De eerste maanden van mijn therapie heb ik als heel heftig ervaren. Ik wist dat bepaalde thema’s uit mijn leven een link hadden met mijn eetstoornis, maar kon ze zelf niet leggen. Pijn en verdriet kwamen in alle hevigheid boven. Ook de eetbuien en het overgeven gingen in die periode gewoon door. Op een gegeven moment wilde ik heel graag lijnen, maar dit was tegen de afspraak in die ik zelf met mijn therapeut had gemaakt. Ik voelde geregeld paniek, dacht aan stoppen met de behandeling en wilde van die nare gevoelens af. In die tijd had ik nog niet het gevoel dat je werkelijk van een eetstoornis kunt genezen. Als het maar beheersbaar wordt, dacht ik.”

“Maar gaandeweg kwam er meer rust over me. Ik zag in dat het gevoel om er niet toe te doen, gekoppeld was aan mijn te dik zijn. Ik heb altijd het idee gehad dat ik het ondergeschoven kindje van het gezin was. Maar was dit ook zo? En hoe ga je met deze gevoelens om? Samen met mijn therapeute Suzanne ben ik deze en andere overtuigingen gaan onderzoeken.”

“Zo kwam ik er ook achter hoezeer het denkbeeld ‘te dik zijn is niet goed’ me heeft beïnvloed. Al vanaf mijn tiende ben ik meegesleept naar diëtistes en heb ik allerlei diëten gevolgd. Te zwaar zijn, staat voor mij synoniem voor afgekeurd worden. Overigens heb ik ouders die heel veel van mij houden, maar die in dit stukje niet de juiste snaar bij mij wisten te vinden.”

Ik was voor het eerst oké met mijn lijf

“In de eetstoornis behandeling heb ik geleerd hoe belangrijk het is dat je op een positieve manier naar jezelf kijkt, ongeacht wat anderen van je vinden. Ik merkte dat het niet langer nodig is om me te vergelijken met anderen als ik me goed voelde over mezelf. Ik zal nooit vergeten dat ik binnenkwam op een conferentie, een kop koffie bestelde en aan een tafeltje ging zitten. Pas toen drong tot me door dat ik mijn gebruikelijke riedeltje achterwege had gelaten: zit m’n make up goed? M’n rok recht? En niet te vergeten: ben ik hier vandaag de dikste? Nee, zonder bijgedachte was ik bij dit tafeltje aanbeland. Het ging echt beter met me. Niet veel later ging ik euforisch over deze veranderingen op zomervakantie. Ik had zelfs een peperdure bikini gekocht en een jurk met korte mouwen! Ik was voor het eerst in al die jaren oké met mijn lijf, terwijl ik zwaarder was dan ooit. De voortdurende druk om af te vallen, was weg en dit betekende zoveel voor me. Ik was tevreden met wie ik was van buiten én van binnen.”

Delen bleek zo belangrijk te zijn

“Een jaar geleden ben ik gestopt met therapie en dat vond ik spannend! Human Concern was een soort clubhuis voor me geworden, waar ik volledig mocht zijn wie ik ben. Ik voelde me er heel veilig. Maar kon ik het ook alleen? Geleidelijk merkte ik dat ik deze onzekerheid kon loslaten. Ik had echt genoeg handvatten meegekregen om zelf te kunnen omgaan met eventuele eetstoornisgedachten. Aan de ene kant maakte me dit ongelooflijk blij en trots, maar tegelijkertijd kwam er een soort rouwproces op gang over de afgelopen 25 jaar, waarin ik mezelf erg tekort had gedaan.”

“Het delen van mijn verhalen en gevoelens werd in deze fase nog belangrijker voor me. Tijdens de therapie is dit steeds een punt van aandacht geweest, maar eenmaal op eigen benen en zonder het luisterend oor van mijn therapeute werd dit nog belangrijker. Ik was zoveel jaren een meester in het verbergen van mijn ware gevoelens geweest en had als het ware een dubbelleven geleid. Het ‘altijd maar sterk willen zijn’ mocht ik helemaal loslaten. Ik zie het nu niet langer als zwak om te delen wat ik moeilijk vind. Daarbij reageerde mijn omgeving begripvol en liefdevol. En door hen te vertellen wat me bezighield en -houdt, verliezen moeilijke dingen hun zwaarte. Pas nog deed zich een incident voor met een van mijn leerlingen en moest ik huilen in de lerarenkamer. Het is goed, dacht ik al snel, laat maar gebeuren. Zo kunnen ze zien dat het even niet goed gaat en rekening met me houden. Het tonen van mijn kwetsbaarheden heeft mijn relaties verdiept, had ik het maar eerder gedaan. Mijn leerlingen houd ik overigens goed in de gaten. Ik praat veel met ze over het belang van een positieve lichaamsbeleving.”

Op alle vlakken gezond

“Ik voel me nu op alle vlakken gezond. Op driekwart van mijn behandeling ben ik gestopt met de antidepressiva die ik al jaren slikte. Ik kan me niet voorstellen dat ik deze ooit nog nodig heb. Ik herken negatieve gevoelens ook sneller, neem nu even rust als ik gespannen ben en luister naar mezelf in plaats van te gaan eten en vervolgens over te geven. Ik ben veel bewuster gaan leven en dit geeft zo’n rijk gevoel. Inmiddels ben ik zelfs afgevallen. Niet omdat ik grote drang voelde, maar omdat mijn huisarts dit aanraadde als belangrijk medicijn tegen een te hoge bloeddruk. Ik heb het oude dieetplan van Human Concern erbij gepakt en heb me op het proces gefocust en niet op het resultaat. Ik heb nu een gewicht dat beter past bij mijn gezonde geest.”

Voedingsbegeleiding bij eetstoornissen

Petra was erg enthousiast over de voedingsbegeleiding die ze bij Human Concern kreeg. Lees er hier meer over.