Momenteel is angst het onderwerp van gesprek. Iedereen weet ook wel dat het in de meeste gevallen nergens goed voor is, maar toch kan het zo overweldigend en verlammend zijn. In deze blog over angst ten tijde van het coronavirus vertelt onze Ervaringswerker Asli Hoek hoe zij hier meer om gaat en deelt ze haar tips met jullie. Asli herstelde zelf van een eetstoornis, woont samen met haar man en twee kindjes en werkt met veel plezier bij Human Concern.
Angst
Ook ik heb, net als ieder ander mens, last van angst. De ene keer meer en vaker dan de andere keer. Nu is zo’n moment dat ik er meer last van heb dan anders. Angst om ook besmet te raken met het coronavirus, hierdoor wellicht heel ziek te worden, niet voor mijn kinderen kunnen zorgen, afgezonderd moeten zijn, wellicht opgenomen, etc.… Zoals je leest, kan de angst flink met mij aan de haal gaan. Áls ik het de kans zou geven… en ja, ook dat gebeurt soms. Ondanks dat ik ben hersteld van mijn eetstoornis, ben en blijf ik een mens. Een mens met emoties, angsten, pijn, verdriet, opluchting, paniek en alles wat er verder bij hoort. Het grootste verschil echter met “vroeger” is dat ik een andere manier dan mijn eetstoornis heb gevonden om hiermee om te kunnen gaan. Ook heb ik mogen ervaren dat hoe ontzettend groot de angst ook is, ik deze aankan. Dat ik sterker ben.
Angst. Het is dus een bekende voor mij en wellicht ook voor velen van jullie. Het is de grote boosdoener in alle eetstoornissen: anorexia, boulimia, NAO, Binge Eating Disorder etc. Angst om aan te komen, angst om niet perfect te zijn, angst om te falen, angst om foute beslissingen te maken, angst voor verantwoordelijkheid, angst om afgewezen te worden, angst om niet geliefd te zijn, angst om te leven. Angst. Angst voor de angst.
Toename van angst
Persoonlijk heb ik hier dus alle ervaring mee binnen mijn eetstoornis. De angst om er niet bij te horen, te dik te zijn, te falen en niet geliefd te zijn, was zo immens groot dat mijn enige uitlaatklep was om vooral de controle te blijven houden op mijn voeding. Soms was die angst op de achtergrond aanwezig en kon ik redelijk functioneren, totdat er een stressvolle gebeurtenis aankwam. Onbewust ging mijn angst de lift in en steeds één verdieping hoger. Totdat het door een laatste gebeurtenis op de bovenste etage aankwam, waarna de enige mogelijkheid die ik had was mezelf omlaag te storten: de diepte in, het verschrikkelijke zwarte gat van angst en paniek. Hier dacht ik vervolgens weer uit te kunnen komen door mij volledig te storten op mijn eetstoornis, wat mijn een vorm van (schijn)controle gaf. Het cirkeltje was rond.
De gedragstherapie die ik omtrent de angst kreeg hielp wel, maar alleen tijdelijk. Ongemerkt liep de angst rondom stressvolle gebeurtenissen (examens, verhuizen, nieuwe studie, nieuwe baan) weer op en begon de ellende weer van voor af aan.
Hoe ben ik nou eigenlijk van die angst afgekomen?
- Voor mij was het allerbelangrijkste om te onderzoeken welke boodschap de angst voor mij had. Wat wilde de angst mij nou vertellen? Leef ik het leven wat ik wil leven? Kan ik echt mezelf zijn, kan ik “nee” zeggen, mag ik tijd nemen voor mezelf? Wat zijn eigenlijk mijn waarden? Dit is niet iets wat ik in een dag heb gedaan. Het was een proces van maanden waarin ik stapje voor stapje allerlei puzzelstukjes op zijn plaats kon leggen. Achteraf gezien kwam dit vooral door heel veel te praten met mijn “gezonde” vrienden over hoe zij dingen aanpakten, hoe zij het leven leefden. Hoe zij mij zagen en hoe ik mezelf zag.
- Daarnaast deed ik iets wat je ongetwijfeld vaker hebt gelezen in mijn blog. Ik besloot géén slachtoffer meer te zijn. Het besef krijgen dat angst niet iets is wat je overkomt, maar wat je zelf veroorzaakt. Door je gedachten. Het klinkt heel simpel en ik weet uit ervaring dat dit het niet is… Echter, het is wel een essentieel onderdeel om van je angst af te komen. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedachten: ik bén de oorzaak van mijn angst.
- Daarnaast houd ik er erg van om dingen feitelijk te bekijken en te onderzoeken. Ik wil altijd weten hoe ik iets kan verklaren. Dit heeft mij onwijs geholpen. Ik ben veel gaan lezen over wat angst en stress nou exact is en hoe het in stand gehouden wordt. Hoe je lichaam erop reageert en of het kwaad kan. De conclusie die ik hieruit haalde was: “Angst zorgt er net als bij stress voor dat je lichaam klaar is voor ‘actie’, ‘vechten’ of ‘vluchten’. Onder invloed van het hormoon adrenaline gaat er meer bloed naar je hart en spieren en minder naar je spijsverteringsstelsel. Je hartslag en ademhaling gaan sneller, waardoor je snel kunt reageren op ‘gevaar’. Je lichaam reageert op angst en stress alsof het altijd om iets lichamelijks gaat. De totale fysiologie van je lichaam wordt zo veranderd, dat je in een mum van tijd een topprestatie kan leveren.” Je kunt jezelf letterlijk “bang” denken. Dan zou je logischerwijs ook jezelf dus “niet meer bang” kunnen denken.
- Vervolgens is er “de plafonredenatie”: het besef dat angst altijd weer afneemt. Je kunt niet door het plafond heen. De angst bereikt een hoogtepunt en neemt dan geleidelijk aan weer af. Het is ‘maar’ een gedachte.
- Wees lief voor je angst. Dat klinkt misschien gek, maar als je onwijs boos of afkeurend tegen jezelf praat op het moment dat je angst voelt, versterk je deze alleen. Hoe zweverig het misschien ook klink, het werkt wel. Omarm je angst en accepteer het. Hoe beter je dit leert doen, hoe sneller de angst ook weer wegzakt. Probeer maar eens!
- Mijn laatste tip (want er zijn er vast nog heel veel meer) is om ook te letten op je voeding en beweging. Je kunt je wel voorstellen dat als je veel oppeppende en suikerhoudende producten eet en/of drinkt (denk aan cola, alcohol, koffie, maar ook theïne houdende theeën) dit je angstklachten kan versterken. Het verhoogt namelijk je hartslag en brengt je in een staat van opwinding.
- Drink veel groene thee, het werkt bevorderlijk op het verlagen van je stressniveau (neem het liefst de de-café variant);
- Goed slapen, je lichaam heeft dit nodig om te herstellen;
- Iedere dag bewegen, onderzoek heeft uitgewezen dat dit essentieel is voor het verlagen van je stressniveau (beweging hoeft niet persé sporten te zijn);
- Zorg voor voldoende ontspanning, plezier en spel;
- Zorg voor een uitgebalanceerd en gezond voedingspatroon.
Wat ik verder aanvullend gebruikte om mijn lichaam te ondersteunen en waar ik voor mijn gevoel veel baad bij heb gehad:
Magnesium, dit verlaagt je stressniveau in je hersenen (magnesiumbisglycynaat), maar ook in je spieren. Je kunt dit slikken, maar ook lekker mee in bad of opsmeren. Ook gebruikte ik voor acute situaties de Bach Bloesem Rescue Remedie. Dit is een homeopathische spray die door iedereen gebruikt mag worden. Ik smeerde een druppel lavendelolie op mijn polsen indien nodig én gewoon omdat het lekker ruikt. Ik had er altijd veel baat bij, placebo of niet.
Succes!!
Asli.
